Op 25 mei vertrok een delegatie van alle drie de Nederlandse Dojo’s naar St-Maurice, Zwitserland voor een zomer Special Training (ST). Deze editie, georganiseerd door Suisse Shotokan Karate, werd geleid door Alex Guillen (Godan) en Carmen Sutter (Godan). Voor Mika en Jeroen K. was het de eerste ST, dus extra bijzonder. De treinreis ernaartoe was interessant, met name omdat de Duitse treinen nogal creatief met de vertrektijden omgingen. Het kostte in totaal zes treinen, maar toen hadden we ook wat. Prachtige bergen, een felblauwe hemel en een lieflijk dorpje wachtten ons op. We besloten eerst iets te gaan eten, en daar begon meteen de gezelligheid. In het dorp liepen veel andere deelnemers aan de ST rond en we kregen langzaamaan een beeld van wie de komende vier dagen onze slapies, sparringpartners en tafelgenoten zouden zijn.
We sliepen in een groot gebouw dat vroeger als kostschool werd gebruikt. Onze slaapzaal in het verder lege gebouw was op de bovenste verdieping, wat door de al snel verzuurde spieren uiteraard met gejuich werd ontvangen. In de slaapzaal had ieder een eigen hokje met een bed en een kast, en een gordijn dat je kon dichtdoen voor wat privacy. Hier hadden jarenlang de kostschoolkinderen geslapen, nu staarden wij hier naar hetzelfde plafond. De wekkers werden gezet op 04.45, de eerste training stond gepland voor 05.00 de volgende ochtend.
Nog wat onwennig stonden we een paar uur later met ongeveer 35 man in onze karatepakken buiten in het donker, slaperig naar elkaar te knikken ter kennismaking. Na een gezamenlijke start splitsten de groepen zich op; een groep met de mensen onder de vijftig en eentje daarboven. Vanaf dat moment draaiden de groepen parallel aan elkaar, de programma’s verschilden wat in insteek omdat bij de “over fifties” wat meer nadruk ligt op het onderhouden van je lichaam tijdens en na de training. Nog een keer diep adem halen en we waren begonnen!
Op een Special Training train je meerdere keren per dag, avond en soms nacht, de lengte varieert maar is zo’n twee uur per training. Techniek, kata, sparren, kibadachi, hardlopen, trainingen special voor vrouwen, brownbelts, blackbelts; het voelt als een vrijwel constante stroom, slechts kort onderbroken door de maaltijden en een paar uurtjes slaap tussendoor. De gedachte erachter is dat je door zo hard te trainen vrij snel op een punt komt dat je lichaam voelt alsof je niet verder kunt, en je geest het overneemt. Door je niet te laten misleiden door je gedachten over dat je het niet aan zou kunnen, voel je steeds meer dat je een enorme krachtbron in je hebt, die je kunt aanboren als het nodig is.
Je overwint jezelf elke training weer, en met elke overwinning komt er weer extra kracht vrij, en voel je dat je grenzen niet eens in de buurt liggen van waar je ze eerst had gedacht. Uiteraard worden we de gedurende dit proces goed in de gaten gehouden zodat het verantwoord verloopt, en de programma’ s die worden gedraaid zijn al jaren beproefd. En hoewel het zwaarder is dan wat meesten verder ooit in hun leven doen, is het gevoel waarmee je er vandaan komt zo geweldig, en de sprongen die we daar geestelijk maken zo groot, dat we elk jaar minimaal één Special Training proberen te doen.
De zomer ST’s hebben nog een belangrijk extra element: de dan-tests. Dat zijn de examens voor de zwarte band en hoger, en deze kun je alleen afleggen direct na het volgen van een Special Training. Dit jaar deden Edward van Dojo Utrecht en Andrea van Dojo Den Haag examen voor hun zwarte band. Voor hen vormden de trainingen de opmaat voor het examen, en waar sommigen na de laatste sessie vrolijk ontspanden en begonnen met nagenieten, moesten zij en de andere examenkandidaten hun concentratie nog een paar uur vasthouden. Een examen is altijd al spannend, maar deze hebben wel een extra lading. De zwarte band is een nogal stevige mijlpaal voor een karateka: de erkenning dat je de basis onder de knie hebt en van junior naar senior gaat. De spanning in de zaal was te snijden, en al helemaal toen er nog een paar belangrijke gasten bijkwamen om achter de beoordelingstafel plaats te nemen. Patrick Mottet, de Président d’honneur van Suisse Shotokan Karate, liep nog even een rondje om de kandidaten succes te wensen, en daarna startte het examen.
Gelukkig voor Andrea en Edward begonnen ze met de Shodan (eerstegraads zwarte band) kandidaten, zodat zij niet hoefden te wachten. Alle kandidaten deden het geweldig, met volle energie en focus legden ze alle onderdelen af. Na afloop vertelde een aantal kandidaten dat ze volledig in een roes waren, en eentje kon zich een bepaald onderdeel zelfs helemaal niet meer herinneren, die had het filmpje nodig om te zien dat hij het echt gedaan had. Na de Shodans volgden er nog examens voor een aantal hogere graden, wat voor spectaculaire beelden zorgde voor het publiek. Geweldig om te zien waar de weg nog naartoe kan leiden, indrukwekkend en inspirerend voor ons juniors. Toen alles achter de rug was volgde nog een spannende tijd, totdat Alex de uitslag kwam brengen. Voor sommigen vreugde, voor anderen verdriet, maar…. zowel Edward als Andrea zijn geslaagd! Als brownbelts naar Zwitserland, als blackbelts naar huis.
Het gevoel van kameraadschap dat je voor elkaar gaat voelen tijdens deze dagen is heel groot, je beleeft elke stap, stoot en zweetdruppel samen. De groep hier in St-Maurice was ontzettend fijn. Tijdens de trainingen uitdagend en constant op scherp, maar tussendoor ontzettend vriendelijk en vrolijk en in elkaar geïnteresseerd. Er werden nieuwe banden gesmeed waarvan ik hoop dat we ze in de komende jaren nog veel en vaak kunnen verstevigen.
