Op 20 augustus kwamen we vanuit verschillende dojo’s bij elkaar in Kijkduin voor de jaarlijkse Beach training. Al meer dan 10 jaar is dit een vast terugkerend programma onderdeel waar we altijd erg naar uitkijken, en ook deze keer beloofde het een mooie dag te worden. Het weer was perfect en het strand lag er uitnodigend bij, nog lekker leeg zo vroeg op de ochtend. Paul Tabe van Dojo Antwerpen leidde de training, die zowel technische als mentale aspecten van karate behandelde.
We begonnen met een rondje hardlopen door het mulle zand, wat de hartslag meteen lekker omhoog bracht en ons liet wennen aan de afwijkende ondergrond. Na een warming up werkten we aan de verbinding tussen je heupen (koshi) en voeten. Je voeten sturen je heupen aan, die op hun beurt je bovenlichaam aandrijven. We deden een aantal verschillende oefeningen om die voet-heupconnectie leidend te laten zijn bij je bewegingen, terwijl we ons bovenlichaam recht boven onze koshi hielden en zo als het ware één systeem vormden. Alle overbodige bewegingen werden eruit gehaald door Paul, om zo snel en efficiënt mogelijk kunnen zijn.
De bewegingen van karate horen volkomen natuurlijk te zijn, en geen schade aan je lichaam toe te brengen. Ook hierbij speelt wat je met je voeten doet een belangrijke rol. Als je bijvoorbeeld een draai maakt, hebben veel mensen de neiging om dat op de bal van de voet te doen. Maar daarmee verdraai je je been op een onnatuurlijke manier en heb je kans dat je blessures oploopt. We moeten onszelf aanleren om op de hiel te draaien, zodat je die verdraaiing voorkomt. Ook als je je heupen naar voren wilt trekken vanuit een stevige stand, is het belangrijk dat je je hiel stevig op de grond hebt. Dus ook niet met je tenen de grond proberen “vast te grijpen”. We oefenden dit principe met de kata Kanku, waarbij het losse zand nog een extra uitdaging vormde bij het stevig staan en het draaien vanuit de hiel. Als het je in het zand lukt, heb je het moeilijkste onder de knie, op de vlakke vloer van de dojo is het een stuk makkelijker.
Daarna ging Paul nog in op de juiste mindset bij kumite; het vechten. Of het nu op straat of in de dojo is: het kan zijn dat je tegenover iemand komt te staan die jou in principe makkelijk zou kunnen verslaan. Wat dan het grote verschil kan maken is jouw mentale instelling. Als het iemand is die bijvoorbeeld je kind kwaad wil doen, dan zal er een vuur in je oplaaien dat ervoor zorgt dat je die ander alsnog kunt uitschakelen. Alles in jou zal er op gericht zijn dat te doen. Diezelfde energie en focus moeten we trainen in de dojo. Niet om een ander kwaad te doen, maar om te leren om echt goed te kunnen vechten. Hoe beter je kunt vechten, hoe kalmer je van binnen kunt worden, omdat je weet waar je toe in staat bent. We trainen paradoxaal genoeg eigenlijk om niet te hoeven vechten. Paul noemde als voorbeeld Myamoto Musashi, een van de grootste zwaardvechters van zijn tijd. Hij besteedde veel tijd aan kaligrafie en de theeceremonie, twee dingen waar juist innerlijke kalmte heel belangrijk voor zijn. Tegen het einde van zijn leven trok hij zich terug in een simpele grot, in plaats van in rijkdom te leven, een mooi voorbeeld van een eenvoudige, nederige manier van in het leven staan. Een ander voorbeeld dat Paul gaf was Ohshima sensei, die ondanks dat hij destijds al een beroemde karateleraar was, in de zestiger jaren Engelse les gaf aan Amerikaanse jongeren. Deze instelling past bij waar we bij het beoefenen van karate naar streven. “Good people with a big heart”. En die rust, kalmte en bescheidenheid vinden hun oorsprong in het ontwikkelen van het juiste vuur en je karate-vaardigheden.
Uiteraard kunnen we dit alleen ontwikkelen als we ook tijdens de training op deze manier werken, en bijvoorbeeld bij kumite constant gefocust blijven. Niet praten of lachen tussendoor, kijk elkaar aan en geef elkaar de kans om echt op de juiste manier te trainen.
Nadat we een aantal rondes kumite hadden geoefend met die juiste mindset, droeg Paul de leiding over aan Jeroen. Het was tijd voor de traditionele afsluiter; tekki kata’s in de zee. In twee rijen stelden we ons in het water op en deden we een serie met het gezicht naar de golven. Van de stevige stand en was al snel niet veel meer over, maar we bleven proberen de kata goed te lopen terwijl de grijnzen steeds breder werden. Daarna draaiden we ons om en kwamen de golven onverwacht in onze rug, waardoor we onelegant heen en weer geslingerd werden. We probeerden nog hinkelend en struikelend een soort kata te produceren, maar hadden uiteraard geen schijn van kans. Konden we meteen oefenen in een nederige instelling.
We sloten zeer tevreden af, en ruilden onze doorweekte karatepakken in voor droge kleding. Joop en Esther hadden een coolbox vol stukken watermeloen voor iedereen meegenomen, een heel goed idee! Een lekkere lunch wachtte op ons bij Beachclub Birds, waar we heerlijk in de zon bijpraatten met de vrienden van andere dojo’s. Bij het afscheid zijn we altijd al weer bezig met wanneer we elkaar weer terug gaan zien, de volgende gelegenheid is waarschijnlijk het seminar in Bunnik in de herfstvakantie. We kijken er alvast naar uit!
