Om het trainingsjaar weer goed af te sluiten, was het afgelopen zaterdag tijd voor de traditionele Beach Training in Kijkduin. Helaas moesten de vrienden uit Duitsland dit jaar verstek laten gaan, maar de dojo’s Antwerpen, Enschede, Den Haag en Utrecht waren goed vertegenwoordigd.
Het weer was perfect: (net) droog en niet te warm. Paul Tabe van dojo Antwerpen leidde de training. Het strandzand leende zich erg goed voor oefeningen voor het actief werken met de heupen, in twee rijen ploegden we op onze knieën door het zand. Een loslopend hondje snuffelde even vrolijk rond tussen al die rare mensen, tot afschuw van zijn baasje. Maar dat hoort erbij op een strandtraining, net als dat er af en toe een kind iets naar zijn trainende vader of moeder roept, want bij de traditie hoort ook dat de gezinnen welkom zijn. Leuk om te zien hoe de kinderen elkaar langzamerhand leren kennen en er bij die generatie ook vriendschappen gesloten worden.
Dit neemt niet weg dat er serieus getraind wordt, en dat deze training een zeer waardevol onderdeel van ons programma is. Zoals Paul al aangaf moet het beeld bij karate niet zijn dat een gevecht altijd plaatsvindt in een comfortabele dojo met een vlakke vloer, maar dat het ook op een ongelijke, rotsachtige bodem kan zijn, of in het mulle zand. Je moet jezelf dus trainen om op elke ondergrond stabiel te kunnen staan en wendbaar te zijn, en daarmee ging hij met ons aan de slag. Na het werken vanuit de heupen en stabiel staan oefenden we met een alternatieve counter: niet blijven hangen in het werken met alleen een stoot, maar de tegenstander bijvoorbeeld na de stoot omver te werpen. Hoe je dat op een relatief eenvoudige en snelle manier kon doen, konden we in het zachte zand mooi trainen. Daarna nog een paar rondjes “sumo”, elkaars band vastgrijpen en proberen vanuit je heupen de ander tegen te houden of omver te krijgen. Erg leuk om te doen, en je merkt het bijzonder snel als je niet goed vanuit je heupen werkt, dan lig je direct in het zand.
Als kers op de taart: de zee in! Geleid door Jeroen van dojo Utrecht deden we Tekki Shodan in de golven. De uitdaging is om ondanks die golven en de ongelijke bodem toch stevig te blijven staan en de kata zo goed mogelijk uit te voeren. Toen alle aanwezige Black Belts een kata hadden afgeroepen draaiden we ons om en deden met ons gezicht naar het strand nog een paar rondes. Het bleek enorm uit te maken dat je de golven nu niet kon zien aankomen, en de strakke twee rijen die we oorspronkelijk hadden gevormd waren snel niet meer terug te zien. Lachend lieten we ons uiteindelijk in de golven vallen, we gaven ons gewonnen. Voor dit jaar dan, volgend jaar revanche!