Enschede, 8-10 maart 2019
Afgelopen weekend hebben we voor de dertiende keer een Special Training in Nederland gehouden. Net als vorig jaar was niemand van 12 ambachten en 13 ongelukken. Alle 25 deelnemers hebben hun steentje bijgedragen aan weer een fantastische ST! Helaas hadden we wegens diverse omstandigheden 7 afzeggingen. Anders hadden we een record aantal deelnemers gehad. Opvallend was dat veel mensen van de oude garde afwezig waren en dat er dus veel relatief nieuwe deelnemers waren. Voor 6 deelnemers was het de eerste ST en voor 4 deelnemers de tweede. De deelnemers kwamen weer van heinde en verre. Behalve onze vrienden uit Den Haag en Utrecht, uit Haan en Berlijn en Antwerpen mochten we Joni uit Malaga verwelkomen en Deepak met twee pupillen uit Praag.
Deze keer waren ondergebracht in een nieuwe locatie. De oude vertrouwde Drienerburght heeft plaatsgemaakt voor het spiksplinternieuwe U Parkhotel. Dit is gevestigd in het voormalige en totaal gerenoveerde EL/TN-gebouw en heeft haar deuren begin 2019 geopend. Deze locatie is nog beter dan de vorige. Zonder twijfel is dit het beste onderkomen van alle ST’s op de hele wereld. Je zou haast vergeten dat we op de ST waren om uit onze comfort zone te treden.
De eerste training vrijdag was iets later dan normaal, omdat de zaal al geboekt was. De inhoud was kihon als vanouds. Even leek het erop dat we dubbele aantallen zouden draaien, omdat we 200 gedan barais maakten, maar daarna maakten we telkens 100 technieken. De 40- en 50-plus draaiden vanaf de mawashi-geri een iets ander programma dan de rest. Vanaf 30 werden alle oneven tientallen vervangen door een mae-te vanuit hachiji-dachi.
Het avondeten was nog beter dan voorheen. Gewone pasta met de saus apart. Dat geeft toch wat meer bite, dan wanneer de pasta al geruime tijd warm is gehouden.
Ten slotte te no kata omote armtechnieken. Dit ging prima tot de laatste techniek: uchikomi. Hierbij ontstond enige verwarring of we nu eerst met de linker of met de rechter arm moesten blokken. Volgens het boek blokken we eerst met links, maar we hebben ook aangeleerd om met dit blok van binnenuit te blokken; dus eerst met rechts. Enfin, dit kan worden geherinterpreteerd als een gebrek aan concentratie, maar kan worden voorkomen met duidelijke instructies vooraf.
De volgende ochtend eerst een aantal rondjes gelopen op de sintelbaan als warming up. Daarna de beruchte kiba-dachi training. Als 50-plusser met de nodige ST’s achter de rug valt dit wel mee, omdat je slechts drie kwartier hoeft te staan, maar voor de jonkies die de volle anderhalf uur moeten staan is dit toch een grote uitdaging. Anderhalf uur is dan best wel lang.
Na het ontbijt en de lunch was het ’s middags tijd voor ten no kata omote kicks. We begonnen in de dojo. De matten op de grond zijn prima om een val te breken, maar zijn wel een aanslag op de knie bij traptechnieken. Al gauw zijn we dus verhuisd naar een ander zaaltje met een harde vloer. De benen zijn altijd zwaar tijdens deze training door de kiba dachi training in de morgen.
Na het avondeten hadden we de 100 Heian Shodans. Dit is een lange reis. De eerste kata’s zijn altijd wat houterig, omdat je nog stijf bent. Daarna gaat het beter en beter. De kunst is om de kata’s realistisch te maken ondanks de toenemende vermoeidheid.
Vervolgens een klein intermezzo. Een rustige training van de beentechnieken, omdat het ’s middags tijdens ten no kata wel een beetje moeizaam ging.
Tenslotte om dag af te sluiten of eigenlijk was de volgende dag al begonnen: de 1000 oi-zuki’s in het donker. Dit is de traditionele overlevering uit de tijd dat karate in het geheim beoefend moest worden. Daarom gebeurde dit ’s nachts. Na afloop hadden we chocolade cake van Talitha. Dat is dan weer onze traditie.
De volgende ochtend hebben we niet zoveel rondjes over de sintelbaan gelopen, omdat het regende. Daarentegen hebben we wel lange tijd voor de ingang van het Sportcentrum staan wachten, omdat de portier niet op tijd aanwezig was. Vervolgens hadden we de grote kata-training waarbij alle Heian kata’s, Bassai, Kwanku en ten slotte Tekki Shodan de revu passeerden. Degenen die hogere kata’s niet kenden hadden extra tijd om Tekki Shodan te oefenen. De 40- en 50-plussers draaiden slechts 60 % van de kata’s mee. Respect voor de jonkies die het volledige aantal kata’s draaiden!
Na het ontbijt was het tijd voor de laatste training: kumite. Dit kan confronterend zijn, maar het is in ieder geval een oefening waarbij je bij de les moet blijven. Ongelukken zijn er niet gebeurd. Wel moest de vloer af en toe schoongemaakt worden vanwege blaren die waren gaan bloeden. Dat hoort er nu eenmaal bij.
Na afloop was iedereen opgelucht en trots om de ST volbracht te hebben en terecht: tijdens de ST verleg je je grenzen. Op naar de volgende ST!