Karate kan worden omschreven als een gevechtskunst of een gevechtsmethode op basis van een variatie van technieken, zoals bloks, aanvallen, worpen en manipulaties van gewrichten. Karatetraining is onderverdeeld in 3 aspecten: kihon (basistechnieken), kate (vormen) en kumite (sparren).
Het woord karate is een combinatie van 2 Japanse karakters: “kara”, wat leeg betekent, en “te”, wat hand betekent. Dus karate betekent “lege hand”. Daar kan nog “do” aan toegevoegd worden, wat weg betekent. Tezamen betekent dit karate als manier van leven, dus meer dan alleen zelfverdediging. Bij traditioneel karate gaan we er altijd van uit dat je zelf je ware tegenstander bent.
Gichin Funakoshi, de grondlegger van Shotokan karate, zei ooit “dat gedachte en techniek één worden in het ware karate”. We streven er naar onze intentie tot uiting te laten komen in onze technieken en om onze concentratie te verbeteren proberen we de essentie van van de fysieke technieken te doorgronden. Door veel en hard te trainen schaven we onze karatetechnieken bij en polijsten we onze mentaliteit en onze inzet. Gevoelens van zwakte en twijfel verwerken we door zwakke en twijfelachtige bewegingen in onze karate te elimineren.
Op deze wijze wordt karate een manier van leven, waarbij we er naar streven om sterke, maar gelukkige en tevreden mensen te worden. Zoals Tustomu Ohshima, de grondlegger en leider van Shotokan Karate of America, het ooit verwoordde: “We moeten sterk genoeg zijn om onze ware gevoelens te allen tijde, onder elke omstandigheid en aan elke tegenstander te te tonen. We moeten kalm genoeg zijn om ons nederig op te stellen.”