Berlijn, 3-7 juli 2022
Voor het eerst sinds 3 jaar weer een special training (ST). Het was nog even spannend of het door zou gaan. In eerste instantie ontvingen we een afgelasting op 13 juni, maar 2 uur later ging het alsnog door. De email was gericht aan een kleine groep mensen, dus het beloofde een kleine ST te worden.
Zondag 3 juli ‘s middags ging ik op pad naar Dennis. Wij waren de enige deelnemers van onze dojo. We hadden een lange reis voor de boeg. Een kleine 600 km waarvoor we zo’n 5 en half uur voor nodig dachten te hebben. Uiterlijk 10 uur moesten we op onze bestemming zijn: Feriendorf Dorado te Ruhlsdorf (Marienwerder) zo’n 40 km vanaf Berlijn.
Om de tijd door te komen, hadden we een mooie podcast van de Belgische omroep Klara over de onafhankelijkheid van België Het Verlies van België opgezet. Met zijn rustige stem vertelde Johan op de Beeck minitueus hoe Willem Frederik zich tot koning Willem I uitriep, zich verslikte in de Belgen onder aanvoering van Louis de Potter en een opera uiteindelijk voor een revolutionaire opstand tegen de Nederlanders zorgde.
Inmiddels waren we in de buurt van Magdeburg. Tot onze verrassing kregen we hier met een omleiding te maken. We hadden heel wat van de omgeving te zien gekregen voor we weer terugkeerden op de A2. Dit heeft ons een half uur gekost. Toen waren we er ook wel flauw van en zijn maar even een lekker hapje gaan eten. Onze vrienden in Berlijn vroegen al ongerust waar of we bleven. Ze hoefden niet op ons te wachten voor het eten. Toen we weer onderweg waren, zagen we een kraanvogel overvliegen. Dat vond ik wel bijzonder. Ik had nog nooit een kraanvogel in het wild gezien, terwijl ze ‘s nachts overvliegen tijdens de ST van Nederland en ze een belangrijke symbolische waarde hebben in oost-Azië in het algemeen en karate in het bijzonder. Denk maar aan Gankaku (kraanvogel op een rots).
Om een uur of half 10 kwamen we aan. Het was fijn om alle oude bekenden weer te zien, zoals Claus, Gilad, Daniel, Ute, Nina en Jonah uit Berlijn, Paul uit België en Joni uit Spanje. Er was niks veranderd. De afgelopen 3 jaar zijn voorbij gevlogen. Klote COVID. Het was ook fijn om nieuwe gezichten te zien zoals Max uit Duitsland, Frank uit Zwitserland en Jeanne uit Frankrijk. Uiteindelijk waren we er met deelnemers uit 6 verschillende landen.
Deze ST stond in de nagedachtenis van Renee Hug die helaas in maart was overleden. Renee had een sterke band met de dojo in Berlijn. Zij is er diverse keren geweest om les te geven. Tijdens elke training van de ST hebben we haar foto op een centrale plek in de dojo geplaatst. We hebben vaak aan haar gedacht, aan haar humor en aan haar aanwijzingen om geen kracht te gebruiken.
‘s Maandags om kwart voor 6 was het tijd voor het eerste appèl. Met 13 man stonden we klaar. Ik heb nog nooit zo’n kleine ST meegemaakt. Vervolgens gingen we naar de dojo. Tijdens deze ST zijn we niet gaan joggen als warming up omdat alle deelnemers op 3 na boven de 40 jaar waren. In plaats daarvan zijn we in de dojo rond gaan lopen waarbij we oefeningen deden tijdens het lopen. De eerste training was kihon zoals gebruikelijk. Ondanks het geringe aantal deelnemers konden we nauwelijks 10 technieken in de lengte van de dojo maken. Het is altijd fijn om de eerste training achter de rug te hebben. De kop is er af.
Vervolgens om 8 uur een ontbijtje met een eitje.
En ‘s middags om 12 uur lunch. Met de auto gingen we naar een restaurantje in de buurt. Als lunch hadden we een stevige warme maaltijd. Goede kost, maar wel een beetje veel als je er niet aan gewend bent om ‘s middags warm te eten. Zeker als je weet dat je om 3 uur weer aan de bak moet. Het was een uitdaging om je bordje op tijd leeg te krijgen.
De middagtraining was lekker buiten. Van te voren hadden we gekeken of er voldoende schaduw was op de voetbalvelden in de buurt van het restaurant. Met de auto gingen we er heen. Deze training week af van het gebruikelijke programma. Vanwege het grote aantal deelnemers van boven de 40 jaar waren ten no kata armen en benen omgewisseld. Dus vandaag deden we eerst de 1000 traptechnieken.
Om 6 uur hadden we een licht maaltijd: avondbrood.
Om 9 uur was er de training voor vrouwen. Ten slotte ‘s avonds om 10 uur was er een training voor de zwartebanders. Het thema van de training was de juiste ma. Aanvankelijk hebben we dit in gewone kumite vorm geoefend en later in langeafstand kumite.
De volgende dag is de beruchte 2e dag die begint met kibadachi. Er waren slechts 3 deelnemers jonger dan 40 jaar, die de volledige anderhalf uur moesten staan. Om hun te steunen stonden er 3 ouderen bij vanaf het begin. Een half uur later voegde zich de rest van de 40 plussers erbij en een kwartier later ten slotte de 50 plussers. De eerste 3 40 plussers verlieten de groep na 1 uur om buiten de training voort te zetten met Tekki Shodan.
‘s Middags hadden we ten no kate armtechieken, die we normaal gesproken de eerste dag zouden hebben gehad.
‘s Avonds om half 11 was er weer een training voor zwartebanders. Deze training was speciaal gericht op reageren op een aanval ter nagedachtenis aan Renee. Hierbij zijn er verschillende mogelijkheden zoals terugstappen, instappen of opzij stappen om vervolgens in een goede positie uit te komen voor een counter. Tenslotte hebben we nog bewegen in senkutsu geoefend als voorbereiding op de volgende training.
De laatste training van de dag om 12 uur was de historische 1000 oizuki’s. Hier konden we wel merken dat de grootte en de samenstelling van de groep invloed had op de uitvoering van de training na zo’n lange zware dag.
De volgende ochtend mochten we een half uurtje langer blijven liggen, omdat het de dag ervoor nogal laat was geworden. We hebben de kleine kata training gedaan waarbij de eerste 8 kata’s elk 5 keer herhaald worden als voorbereiding op de grote kata training morgen.
‘s Middags hadden we de gebruikelijke sanbon kumite training. Deze hadden wee ook weer lekker buiten. Het was wel lastig om de juiste lijnen te houden, omdat er geen lijnen op de grond waren. De 40 plussers deden 1 op de 3 technieken in normale snelheid en de rest langzaam. Het was lastig om te bepalen of een paar uit 40 plussers bestond of niet, maar Claus raakte hier al snel bekwaam in.
Op de laatste dag hadden we, zoals gezegd, de grote kata training. De Heian kata’s, Bassai en Tekki Shodan werden elk 10 keer herhaald. Dit ging met een uitstekende inzet ondanks de slopende dagen die eraan vooraf zijn gegaan.
Dit was de eerste ST onder leiding van Claus. Hij heeft het uitstekend gedaan. Na afloop kon je zien dat een last van zijn schouders was verdwenen. Een ST leiden gaat je niet in de koude kleren zitten.
Na afloop hebben we nog even samen ontbeten en de slaapvertrekken schoongemaakt om ten slotte weer op huis aan te gaan. Op een akker zagen we een kraanvogelpaartje foerageren. We hebben gas teruggenomen om ze eens rustig te bekijken. Voor de terugreis hebben we naar een iets spannender podcast van de BBC geluisterd over Apollo 13. Helaas hebben we de podcast niet uit kunnen luisteren.
